Bugün Neyi KINIYORUZ?

Ne değişti peki?

Hangisine inanıp, hangisine sevinelim?

Esad’ın kaçışına sevinip, İsrail’in girmesine mi üzülelim?

Servis edilen cezaevlerinden paylaşılan işkenceler, aklını oynatmış insanlara mı?

Acı tablolar çizilmiş yıllardı, hiç mi bir müslüman ülke duymamış?

Mesela o zindanlarda yatan Türkler vardı. Hiç mi gören, duyan, yardım isteyen aileler olmadı?

Oldu da ulaşılmadı mı?

Yoksa ne?

Yerin diplerinden feryat figan dünyanın dört bir yanına yayılıyor, ama hiç kimsenin kılı kıpırdamıyor!

Toprak utandı.

Yeryüzü iniltilerle sarsıldı.

Siz müslümanlar hiç mi vicdanlarınız sarsılmadı.

Yahudi’den korktuğunuz kadar Allah’tan korksaydınız!

Anlarım Hristiyan’ı, kafir’i, Yahudi’si bilmem ne’si..

Peki ya Müslüman ülke liderleri!

Sadece Suriye mi?

Elbette hayır!

Filistin gibi.

Çin’in kamplarında tuttuğu Uygur Türkleri gibi.

Myanmar’da Arakan bölgesindeki müslüman katliamı gibi.

Bilmediğimiz, görmediğimiz, duymadığımız gibi.

Gibi, gibi, gibi…

Peki ne değişti?

Hiç!

Peki kaçmasaydı Esad, daha kaç kişi aklını oynatacaktı yapılan işkenceler karşısında?

Sınır yok!

Sure yok!

Biteceği de yok!

Aslında diken üstünde Suriye halkı.

Komşu ülke olarak bizler de.

Ya İsrail, Amerika, Esad’ın bıraktığı yerden devam ederse işkenceye, zulme..

Ya sonları Irak gibi olursa?

İşkenceler!

Tecavüzler!

Öldürmeler!

Kaybolan çocuklar!

Adı konulmadan kaçırılan çocuklar!

Korkular!

Korkular!

Korkular!

Neyse, nerede kalmıştık?

Bugün kimi kınıyoruz?

Bugün neyi protesto ediyoruz!

İsmi lazım değil kahveyi mi?

İçimiz, dışımız Çin mallarını mı?

Don lastiğimize kadar İsrail mallarını mı?

Allah razı olsun dernek ve tarikat ve bir takım kuruluşlardan.

Suriye, Afrika vs. bir çok ülke için yardım topluyorlar.

Cuma günü ALLAH hayrınız benim de makalemi kabul etsin inşallah.

Hz. Ali’nin de buyurduğu gibi; ‘Bir zulmü engelleyemiyorsan, onu herkese duyur.’

Amacımız Allah için duyurmak.

Duydunuz mu?

Bende kalın.

Sevgimle kalın.

M&DEV